trauma poëzie

onzekerheid

29-03-2023 Als onzeker persoon, staat maar een vraag centraal: ben ik wel goed genoeg. Voor wie of wat eigenlijk, dat is niet eens hetgeen wat die gene zich afvroeg. Gewoon goed genoeg of geaccepteerd te worden door iedereen. Om nooit ergens voor te staan alleen. In de groep te vallen, of die groep nou past bij jou normen en waarden of niet, Dat boeit diegene geen ene biet. Zie ik er goed uit, niet te […]

onzekerheid Meer lezen »

Alles overspoelende angst

27-02-2023 Binnenin ontstaat een angst die je volledig overspoelt. Een angst waardoor de hele wereld en iedereen en alles om je heen super onveilig voelt. Een angst vaak op zeer weinig gegrond, Maar erdoor weggeslagen raakt onder je de vaste grond. Een angst zo sterk dat je niet meer kunt functioneren, En naast de bestaande angst, een extra angst om te dissociëren. En zo wordt de haast onbestempelde angst een hele echte, Want je kunt

Alles overspoelende angst Meer lezen »

Waar zijn de trauma gedichten

Ik heb honderden gedichten geschreven over trauma, toen het trauma plaatsvond, in behandeling, de tijd erna, de tijd dat het net stopte, etc. Maar ik besluit deze (nog) niet online te zetten. Hier heb ik meerdere redenen voor, en daar ik wil wel voor uitkomen. Lang verhaal kort, dit is een trauma te persoonlijk, vers en te groots in mijn leven om met Jan en alleman te delen. Over de gevolgen van, de gevoelens zonder

Waar zijn de trauma gedichten Meer lezen »

Leven in een roes van trauma-schijnwereld

07-03-2023 Constant extreem moe, energie voor helemaal niks Je leven enkel nog van bijblijven en overleven een mix. Slapen kun je niet, daarvoor is de angst te groot, Je basis spanning en prikkeling immens vergroot. Van de buitenwereld krijg je niets zinvols mee. Maar de onverwachtse prikkels die nog doorkomen, daar schrik je van voor honderdtwee. Je hart in je keel, je lichaam verstijft, Je hoofd in het verleden, zorg dat het daar niet blijft.

Leven in een roes van trauma-schijnwereld Meer lezen »

Translate »