Kritiek is iets wat heel vanzelfsprekend is in het menselijk contact. Kritiek is zeker ook hard nodig, immers hoe moet je iets goed doen als je nooit weet wat je verkeerd doet. Maar er zitten momenteel een aantal lelijke aspecten aan kritiek. Een aantal lastige aspecten. Een aantal aspecten waar de kritiekgever misschien niet eens zo bij stilstaat. Vandaar deze blog. Beginnende met de zin: er is een vrijheids van meningsuiting en kritiek leveren mag. […]
Iedereen die langduriger bekend is in de psychiatrie is bekend met deze term, de rest van de mensheid zal waarschijnlijk denken, zorgwaattussss. Echter is het enorm fijn om te weten wat het is, hoe het eraan toegaat en wat je verwachten kan, voor je je eerste ZAG hebt. Ze kunnen namelijk nogal overweldigend zijn. Tenminste in mijn belevenis. Wanneer vindt een evaluatie plaats en wat is het Wanneer je een zorgleverende organisatie hebt (je vaalt
Evaluatiegesprekken en zorgovereenkomstgesprekken (ZAG) Meer lezen »
Ik had gisteren een onwijs interessant gesprek met mijn therapeuten over het onderwerp, splitsen van cognitie en emotie en daardoor het kunnen depersonaliseren van de ziekte anorexia. Wat dit inhoudt? Cognitie = het feitelijk weten dat je de symptomen van anorexia hebt, het weten dat ze daar zijn, dat je eraan voldoet. Emotie = het niet kunnen invoelen/voorstellen dat je de ziekte hebt, ondanks dat je cognitief weet dat je hem wel hebt. Dit kan
Depersonalisatie met anorexia: het gaat tussen cognitie en emotie Meer lezen »
Toen ik hoorde dat ik werd opgenomen vanwege mijn psychiatrische klachten op een psychiatrische afdeling, in mijn geval een PAAZ (psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis), dacht ik drie dingen: De eerste twee kan ik redelijk makkelijk direct voor je relativeren want, hee, ik leef nog, en gek ben ik niet, dat heb ik al eens even uitgeplozen in de blog (WEBSITE TOEVOEGEN). De laatste kost iets meer tekst en uitleg, want, waar kom je eigenlijk terecht.
Opname op een algemene psychiatrische opname – wat kan ik verwachten Meer lezen »
Wie ben jij? Wie is Ces? Ik ben Ces, 24 jaar, en heb naast verschillende psychiatrische stempels sinds 2015 ook een spierziekte en ik woon in een woongroep. Maar vooral ben ik Ces, een vrouw die dol is op dieren, in het bijzonder op ezels en op honden. Sinds vier jaar woon ik op een woongroep en sta ik heel positief in het leven. Ik heb een oudere broer en heb een tweelingbroer. Samen met
Wonen in een woonstichting: hoe is dat – interview met Ces Meer lezen »
