Mijn verhaal

Anorexia bedriegt je waar je bij staat – hoe je achteruitgang nog heel lang voor jezelf kan zien als stabilisatie

De afgelopen weken ik op anorexiagebied enorm achteruit, maar ik bleef heel hard roepen, nee mensen, iedereen ziet het verkeerd dit is stabilisatie. Niet om jullie om de tuin te leiden, nee omdat ik oprecht het gevoel had dat dit zo was. Signalen die ik oppakte als alles gaat prima Ik kon nog altijd dingen die ik heel lang al niet meer kon. Gefocust blogs schrijven, hele tekeningen achter elkaar maken, sondevoeding de meeste dagen […]

Anorexia bedriegt je waar je bij staat – hoe je achteruitgang nog heel lang voor jezelf kan zien als stabilisatie Meer lezen »

De onbeduidende onrustzaaier in mijn hoofd: er klopt iets niet

Vanavond draai ik onrustig op de bank. Ik sta op, kijk om me heen, ga weer zitten. Achterstevoren. Sta toch weer op, loop naar de buitendeur, terug naar de bank. Dit tafereel herhaalt zich, naar alle ruimtes van het huis (ik woon klein dus dit zijn er slechts 5). Zonder plan, gewoon omdat ik de ruimte in me op moet nemen. Terug naar de bank maar nog geen rust. En dan vraagt mijn man aan

De onbeduidende onrustzaaier in mijn hoofd: er klopt iets niet Meer lezen »

Het muurbloempje kreeg een stem

Als ik mezelf van 5 jaar geleden vergelijk met de vrouw die ik nu ben geworden, dan zou ik mezelf nauwelijks terug herkennen. Ik was het muurbloempje van de GGZ. Deed er alles aan niet gezien te worden. Psychiatrisch patiënt achter het masker van een heel stil meisje. Een meisje zonder mening, een meisje zonder stem. Althans, dat meisje had al een hele sterke opinie, maar voelde zich niet op haar gemak zich te uiten

Het muurbloempje kreeg een stem Meer lezen »

verdien ik mijn DSM-labels wel: aanstellerij of ontkenning

Ik ben mij bewust van de absurditeit van deze titel, maar sta hier wel honderd procent achter. Voor mij voelt het namelijk alsof mijn mentale klachten aanstellerij zijn tot het moment dat het zo erg wordt dat het een label waard is, de erkenning krijgt dat het geen gezeur is maar daadwerkelijk een ziekte. Geldt dit ook voor anderen, NEEEEEE, natuurlijk niet, ben je mal, voor een ander geldt hoe minder labels, hoe minder leed,

verdien ik mijn DSM-labels wel: aanstellerij of ontkenning Meer lezen »

Een hypocriete dubbelrol – mijn patroon van zelf vallen en anderen omhoog duwen

Dit is een verhaal dat slechts gaat over de afgelopen laten we zeggen 10 dagen. Niet erg blog waardig, ook niet erg categorie ‘mijn verhaal’ waardig. Toch besloot ik hier een blog over te schrijven. Omdat precies dit zo kenmerkend is voor mijn eetstoornis. Ik krijg inzichten, krabbel langzaam op, trek iedereen mee omhoog, houd dit een behoorlijk lange tijd vol, blijf iedereen omhoogduwen maar zelf donder ik weer naar beneden. Onzichtbaar want je kunt

Een hypocriete dubbelrol – mijn patroon van zelf vallen en anderen omhoog duwen Meer lezen »

Translate »