De eigenaardige ik – poëzie

Houd je in Anna

29-03-2023 Telkens wanneer iemand een niet kloppende opmerking maakt, voel ik de drang om het te verbeteren, Aanvullen van al het incompletere. Foutief gedrag van vreemden mondeling corrigeren in het openbaar, Commentaar leveren op alles in mijn ogen raar. Na al die jaren van ervaring en therapie weet ik nu dat dat niet altijd handig (voor mijzelf) of wenselijk is. Dus denk ik nu voor iedere opmerking heel dwangmatig, kom op Anna, je kan die, […]

Houd je in Anna Meer lezen »

Mijn verjaardag

27-03-2023 Wanneer je op de bank zit tijdens een immense klotennacht, Omdat je verjaardag steeds dichterbij komt, en zo ook het eetstoornisjubileum wat de datum niet bepaald verzacht. 26 jaren oud, 15 jaren anorexia nervosa, jaren die ik nooit had willen bereiken, Maar die toch echt een feit zijn geworden, enkel door het jaren verstrijken. Zo veel gebeurt maar toch zo weinig bereikt, Heel veel geprobeerd, maar nooit echt iets succesvol afgerond, ondanks alle helpende

Mijn verjaardag Meer lezen »

Het leven oppakken na opname

14 weken later, daar zitten we dan weer, Het vertrouwde rondje fact, apotheek, huisarts, keer na keer na keer. De normale volgorde voelt nu wat vreemd aan. Want in de kliniek kwam alles naar jou en hoefde jij niet te gaan. Angst voor de reactie van mensen zo lang niet gezien. Wat zullen ze van me vinden, van het nieuwe lichaam wat ze zien. Niet meer een doodziek en angstig meisje dat daar zit, Maar

Het leven oppakken na opname Meer lezen »

Ervaring van gekte – een gedicht

17-03-2023 15 maart was er zon’n vulkaan. Zo veel opgekropt dat ik niet meer door kon gaan. Spanning liep op, dat was overduidelijk. Maar gehoor werd er niet aan gegeven, enkel meisje, het komt allemaal wel goed, je bent hier veilig, wij zijn hier, je bent op een veilige plek. Echt geef antwoord op mijn vraag, het is zo hinderlijk. En ben je in echt goede stress maar nog net niet van de wereld, dan

Ervaring van gekte – een gedicht Meer lezen »

Toekomstperspectief

Angst en somberheid als een gordijn over mij heen, Hoop voor de toekomst, daadwerkelijk geen. Opgeven is zo definitief, Maar vechten voor iets wat waarschijnlijk nooit komen gaat zo naïef. Moe, zo moe, ik kan niet meer. Het verleden, het heden, mijn kans op de toekomst, alles doet me zeer. 25 jaar, nog niets bereikt, Enkel mijn CV met DSM-labels verreikt. Nooit verder komen, maar ik vecht zo hard ik kan, Hoe langer het gevecht,

Toekomstperspectief Meer lezen »

Translate »