19-03-2023 Emoties normaal kunnen uiten, gewoon zoals ieder ander mens, Dat is een diep gekoesterde wens. Emoties vertalen naar signalen naar buiten, In plaats van de woede naar mezelf te uiten. Stoppen met mijn maaginhoud naar buiten te werken, Of mijn huid met een scherp voorwerp te bewerken. Gewoon praten over wat je dwarszit, over wat je bezighoudt. Je jezelf de mogelijkheid geven dat je over negatieve gevoelens rouwt. Maar ze er wel laat zijn […]
19-03-2023 Je planning is veel te uitdagend, je weet dat je het niet aankan, Ergens ga je instorten, zo vanzelfsprekend, je weet alleen niet wanneer je dat verwachten kan. Dus zeg je tegen jezelf, gewoon doorgaan, tot je lichaam aangeeft echt niet meer te kunnen. Totdat je hoofd zijn bewustzijn jou begint te misgunnen. Want ja, dit is echt het moment dat je in moet gaan grijpen, Niet het moment dat je constateert dat het
Doorgaan tot je niet meer kan Meer lezen »
17-03-2023 15 maart was er zon’n vulkaan. Zo veel opgekropt dat ik niet meer door kon gaan. Spanning liep op, dat was overduidelijk. Maar gehoor werd er niet aan gegeven, enkel meisje, het komt allemaal wel goed, je bent hier veilig, wij zijn hier, je bent op een veilige plek. Echt geef antwoord op mijn vraag, het is zo hinderlijk. En ben je in echt goede stress maar nog net niet van de wereld, dan
Ervaring van gekte – een gedicht Meer lezen »
17-03-2023 Telkens gebeuren er kleine dingen en denk jij stap er overheen, zo is het leven, Maar ongemerkt heb je de dingen toch een plekje in de aard van de vulkaan gegeven. De vulkaan raakt met alle dingen steeds voller en vanaf een bepaald moment loopt de spanning toch op. En die kleine dingen, die stapelen zich nog altijd op. Tot het moment dat een iets groter ding zijn ingang probeert te vinden maar die
Angst en somberheid als een gordijn over mij heen, Hoop voor de toekomst, daadwerkelijk geen. Opgeven is zo definitief, Maar vechten voor iets wat waarschijnlijk nooit komen gaat zo naïef. Moe, zo moe, ik kan niet meer. Het verleden, het heden, mijn kans op de toekomst, alles doet me zeer. 25 jaar, nog niets bereikt, Enkel mijn CV met DSM-labels verreikt. Nooit verder komen, maar ik vecht zo hard ik kan, Hoe langer het gevecht,
Toekomstperspectief Meer lezen »
