19-02-2023 Extreem moe maar niet slapen kunnen. Op, maar een hoofd die het lichaam geen rust wil gunnen. Hoe meer je rust probeert te nemen, Hoe meer de gedachten je hoofd overnemen. Alle prikkels dringen keihard binnen, En in geen enkele vorm van rust kun je je bezinnen. Niet meer weten wat je met jezelf aan moet wegens de ellende der vermoeidheid, Maar de angst voor de angst maakt dat je je bed structureel mijdt. […]
Moe van vermoeidheid Meer lezen »
Angsten heb ik in overvloed, Echter zijn al mijn angsten gebaseerd op irreëel goed. En hetgeen waar een mens echt bang voor zou moeten zijn, doet mij niets, Want enkel bij mijn eigen gecreëerde angsten voel ik iets. Angst voor angst is mijn grootste angst, Angst de grip op mezelf te verliezen door mijn eigen reactie op mijn angst maakt mij het allerbangst. Ben ik dan bang voor de angst of voor controleverlies, ik denk
Irrieëele angsten Meer lezen »
18-05-2023 In herstel kies je ook wel eens wel voor de eetstoornisgedachte, Niet omdat je niet wil herstellen, niet omdat je zwak bent, maar omdat deze een keer wint boven je gezonde relativerende cognitief-kloppende slimme weet-ik-wat-nog-meer-allemaal gedachte. Want lieve Anna, je bent niet je cognitie, maar ook gewoon een mens met emotie, En mensen kunnen niet altijd juist handelen, soms wint emotie van cognitie. Gebeurd is gebeurd, en nu door, Want terugdraaien kun je het
Compassie voor misstappen Meer lezen »
17-05-2023 Eindelijk zijn DE inzichten daar, die kuteetstoornis die moet stoppen, alles wat het brengt is enkel naar. Maar ondanks de gigantische herstelmotivatie zijn die verdomde eetstoornisgedachten nog altijd daar. Ondanks dat je met je volle verstand de eetstoornis geenszins meer gelooft, Geven die gedachten nog altijd een strijd in je hoofd. Dusdanig dat je weet dat je tegen de eetstoornis in moet gaan, want genezing is waar je volledig voor gaat. Maar emotioneel wil
herstelinzichten zijn gekomen en toch is de eetstoornis nog altijd daar Meer lezen »
15-05-2023 15 jaar, dat had ik ervoor nodig, om eindelijk onder ogen te zien, Om daadwerkelijk niet alleen cognitief te weten, maar ook gevoelsmatig in te zien. Dat ik en alleen ik verantwoordelijkheid draag voor de instandhouding van mijn eetstoornis. Dat vechten voor herstel of achteroverleunen in de ziekte mijn keuze is. En zo lang ik dat zelf niet inzie, maar wacht tot een ander mij redden gaat, Mijn eetstoornis simpelweg nooit overgaat. Want een
Verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen situatie Meer lezen »
