Gevoelens en depressie – poëzie

Bevrijdingsdag achter gesloten deuren

Laat een reactie achter / Autisme - poëzie, Gedichten, Gevoelens en depressie - poëzie / /

05-05-2023 Vandaag is weer zo’n dag in het teken van een mega contrast. Alle ‘normale mensen van mijn leeftijd vieren bevrijdingsdag, ik zit in een ziekenhuis vast. Instagram vol mooie foto’s van mensen feestend in het oranje, Mijn instagram blijft leeg, poeh poeh wat ben je zielig, nou An, verman je, Normaal verstop je je tijdens elke feestdag vrijwillig in een eigen gecreëerde grot, Dus doe dan nu ook niet alsof feesten voor jou is […]

Bevrijdingsdag achter gesloten deuren Meer lezen »

Egoïsme of zelfzorg (dark shit)

Laat een reactie achter / Gedichten, Gevoelens en depressie - poëzie, Leven en filosofie - poëzie, Relaties en vriendschappen - poëzie / /

05-05-2023 Thuis gaat het al een hele tijd niet meer, dat ontken ik soms, maar iedereen weet het al lang. Aan bed en bank gebonden, een kruk om te douchen, een rolstoel want lopen kan ik niet meer lang. Maar het gaat in stappen, steeds accepteer je een beetje meer, Tot de harde wereld van de arts: als je nu niets verandert, dan overleef je dit slechts dagen, misschien een paar weken maar niet meer.

Egoïsme of zelfzorg (dark shit) Meer lezen »

Schreeuwen om hulp en iedereen schreeuwt vrolijk terug

Laat een reactie achter / Angst en paniek - poëzie, Eetstoornissen - poëze, Gedichten, Gevoelens en depressie - poëzie / /

02-05-2023 Van het vechten zo moe dat tegen de eetstoornis ingaan een onmogelijke opgave lijkt. Je verliest het, voelt het aan alles en het enige wat je wil is iemand die je een oplossing rijkt. Je roept om hulp, schreeuwt, slaat om je heen, Mensen horen, zien je pijn, willen helpen, maar hoe, een idee geen. Volledig machteloos kijkt iedereen toe. Want de regie ligt bij mij, ik moet het zorgen dat ik het doe.

Schreeuwen om hulp en iedereen schreeuwt vrolijk terug Meer lezen »

Langzaam verdwijnen (kort)

Laat een reactie achter / Eetstoornissen - poëze, Gedichten, Gevoelens en depressie - poëzie / /

01-05-2023 Langzaam verdwijn ik letterlijk en figuurlijk van deze wereld. In persoon, in karakter, in mijn activiteiten beperkt. Mijn lichaamsomvang neemt met de dag af, En met mijn lichaamsomvang snoept het lichaam er ook steeds meer energie af. Mijn nachten langer, dagen korter, want ik slaap steeds meer. En het grootste deel van mijn wakkerzijn zit ik in mijn hoekje van de bank met mijn elektrische deken te schrijven of te tekenen, niets meer. Met

Langzaam verdwijnen (kort) Meer lezen »

Langzaam verdwijnen

Laat een reactie achter / Autisme - poëzie, De eigenaardige ik - poëzie, Eetstoornissen - poëze, Gedichten, Gevoelens en depressie - poëzie, Leven en filosofie - poëzie, Relaties en vriendschappen - poëzie / /

30-04-2023 Steeds een beetje meer dringt het besef bij mijzelf door, Dat ik het contact met deze wereld stukje bij beetje verloor. Lichamelijk blijft er steeds minder en minder van mij over, Maar ook mijn stem steeds krachtiger, mijn opinie steeds minder verspreid Nederland over. Steeds minder relevant in het leven van vage bekenden, Maar ook een steeds grotere last in de levens van naasten, die jou steeds meer als probleem in plaats van als

Langzaam verdwijnen Meer lezen »

Translate »