Als je in behandeling gaat voor je eetstoornis en je hebt ondergewicht, dan kom je heel gauw in aanraking met het fenomeen nutridrankjes (excuse me serieus persoon die mij nu verbetert naar drinkvoeding, je hebt gelijk, het is drinkvoeding). Het concept is eigenlijk heel eenvoudig, een flesje met de meest unieke smaken, bevattende alle nutriënten die je nodig hebt, met exact 300 kcal, als aanvulling op de voeding die je reeds consumeert. Snelle, makkelijke aanvulling op je voedingsstoffen en op je intake.
Ik ben op zich helemaal niet tegen het gebruik hiervan, maar wel in welke maten ze worden voorgeschreven en hoe snel ze worden ingezet. Het is namelijk een hele goede manier om tekorten aan te vullen, zonder het gebruik van onnodige supplementen en ook een redelijk oninvasieve manier om aan te komen in gewicht, zonder iemand te kwellen met enorme hoeveelheden voeding. Maar ik vind wel dat het soms te ver gaat.
Mijn visie, en ik sta hier zowel als patiënt, als vanuit mijn ervaringen uit stages en studies, als gewoon als weldenkend persoon: nutridrankjes zijn heel wanneer het mensen niet lukt om voldoende te eten om de intake/voedingsstoffen uit de voeding te halen en dus bijvoeding nodig hebben. 100% mee eens, ideale uitvinding.
Maar waar het niet voor bedoeld is en nu wel voor wordt gebruikt is, wanneer een lijst al zo hoog is, dat er echt geen eten bij meer kan, maar iemand nog niet aan de aankomeis voldoet, dan maar nutri. Dit heb ik zelf bij twee verschillende klinieken meegemaakt (maar ook bij verschillende klinieken absoluut niet) en ook bij verschillende andere eetstoornispatiënten, mij bekend of niet, heb ik dit zien gebeuren. Lieve diëtist, ga dan eens kijken naar de lijst (eet die persoon komkommers of boterhammen bij wijze van spreken) en naar de verbranding (als iemand de hele dag staat en loopt is dat het probleem en moet je dat aanpakken, niet enkel een lijst blijven verhogen), en blijkt die lijst in orde en de verbranding laag, dan is de aankomeis misschien te hoog. Een lichaam is niet gemaakt om altijd exact X aan te komen, zeker niet als dat al weken en weken wel het geval is en het bij een gezond gewicht in de buurt komt. Ja dat is mijn mening, en ik schop nu heel veel diëtisten, misschien ook artsen tegen de schenen. Naar mijn mening is het menselijk lijf een lijf en geen machine nog een computer. Je kunt de getallen nou eenmaal niet altijd exact onder controle hebben. Als de intake past bij hetgeen je voor de patiënt voor ogen hebt, het gewicht geen gekke dingen doet/blijft afnemen (en als dat wel zo is, ga dan eerst eens na waarom, vaak ligt hier een sjoemelmethode aan ten ten grondslag, en niet een te lage intake van de lijst), denk dat twee keer na, voor je het volgende flesje nutri in het dieet introduceert. Zonder gekkigheid, ik heb lijsten gehad met standaard 8! flesjes nutri op een dag, je kunt mij niet vertellen dat dat gezond is, noch de bedoeling van bijvoeding, noch waar de fabrikant zijn flesjes voor heeft gemaakt.
En de laatste absolute misuse van nutri is ter vervanging van voeding (dit gebeurt echt!). Ja heel makkelijk, voor de patiënt, want eindelijk niet meer eten, alleen simpelweg flessies drinken, en voor de mensen om de patiënt heen, geen gedoe meer aan tafel en geen sonde. Maar dit is niet waar ze voor zijn gemaakt. Het is AANVULLING en geen VERVANGING. Ik zelf ben twee keer overgegaan op dit nutri-dieet, een keer uit idee van de arts en daarna een keer zelf (maar wel met het idee dat dit dus kon want de arts deed dit ook). Lieve mensen, dit is echt geen (normale) oplossing voor je eetproblemen, begin hier niet aan!
Ik zou een hele adviesblog over de smaakjes kunnen schrijven, maar daarover geef ik slechts een advies, als je ze nodig hebt, probeer ze uit, smaak is persoonsafhankelijk. Ik sta versteld over de smaken die zich maar uit blijven breiden, de meest interessante smaken. Ik zou zeggen, als het goed voor je is, probeer dan uit wat jou het beste smaakt, er is echt wel een smaak bij die je oké vind, er zijn er best veel bij die qua smaak helemaal prima zijn. Maar blijf erbij nadenken, als arts, als verleegkundige, als diëtist maar ook zeker als patiënt zelf.