26-02-2024
Ronduit miserabel lig ik in mijn bed, de pijn kan ik niet meer aan.
Mensonterend, als een pop, nauwelijks sprake van een bestaan.
Elke seconde ziek ik de klok vooruitgaan, elke seconde me dichter naar de morfine gift.
De pijn neemt duidelijk ondanks de morfine dosis in de lift.
Nooit meer beter kunnen worden, dit is hoe het zal blijven gaan.
Iedereen zo met mij begaan.
Ik doe iedereen zo veel pijn, dodelijk ziek door eigen toedoen, onschuldig begonnen als klein kind.
Als reactie op wat iedereen en alles van dat meisje vindt.
Nog steeds heeft iedereen op alles wat dat meisje doet en laat.
Alleen dat meisje is geen meisje meer maar ik ben een vrouw met een leeftijd die richting de 30 gaat.
In die jaren is mijn vatbaarheid voor meningen nog altijd volledig intact.
Zelfs na het beginnen van social media, met duizenden contact.
Alle kritiek op mijn handelen voelt als afwijzing van mijn persoon.
Zou ik alsjeblieft mogen focussen op mijn eigen kop, die is al chaotisch, niet gewoon.