13-09-2023
Uitleg voordat je begint met het lezen van dit gedicht. Ik schreef dit gedicht in een periode waarin mijn angststoornis enorm piekte en mijn achterdocht in de wereld mijn volledige wereld beheerste. Dit is geen gezonde kijk op de wereld, maar ik deel dit toch, omdat dit wel is hoe ik de wereld op dat moment, en in momenten van angstpieken, de wereld ervaar, en ik denk dat dit in een paar zinnen best veel inzage geeft.
Hoe moet ik vertrouwen in een wereld die niet te vertrouwen is?
Waar iedereen zonder limiet kan komen aan kennis.
Mensen die duidelijk niet de beste bedoelingen hebben met de personen om hen heen,
Een dubbele agenda, aardig tonen, mar haat uitvoeren daar omheen.
Nooit kan je zeker weten wie betrouwbaar is en wie niet,
Reden genoeg om je gevoel van veiligheid te doen teniet.
Onvoorspelbaar is iedereen en alles om je heen,
Controle over de situatie is enkel schijn, want in werkelijkheid heb je er geen.
Mensen proberen je te sussen met de illusie dat je veilig bent,
Enkel omdat zij aan een gevoel van veiligheid zijn gewend.
Niet omdat de wereld een veilige plek is an sich,
Slechts nog geen ervaringen opgedaan van oprechte haat op zich gericht.
Naïef, hete gevoel dat de wereld vol is van eenhoorns en regenbogen,
Totdat er een aanleiding komt, dat ook zij doorkrijgen dat ze zichzelf het leven lang hebben voorgelogen.
Want als ze de werkelijkheid van de wereld in zouden zien, zouden ze jouw angst delen,
En is jouw afwijkende staat van wantrouwen ineens de staat van velen.