14-06-2023
Wanneer ik over mijn lijf spreek, zeg ik vaak dat ik in een kinderlichaam zit,
Maar dit is een bagatellisering, want het is niet dat van een kind, maar een doodziek lichaam dat ik bezit.
Een lichaam dat alleen ik beter kan maken,
Door niet langer stabiliteit te accepteren, maar door echt stappen vooruitmaken.
Letterlijk meer voedingsstoffen binnenkrijgen dan mijn lichaam nodig heeft om op dit gewicht de blijven.
Zodat mijn lijf de kans heeft om naast genoeg energie om net aan te overleven ook wat kilo reserves te kunnen beklijven.
Geen hogere wiskunde, enkel een angst die me tegenhoudt.
De angst om mezelf te verliezen, mijzelf als persoon niet behoud.
Maar wat is er enger dan leven in een lijf dat zo slecht eraan toe is dat het al met een been in het graf staat.
Dan zou er toch geen angst te groot moeten zijn, dat het hetgeen uitvoeren belemmert waardoor je in ieder geval voortbestaat.
Word daar nou toch eens echt van bewust, laat het doordenken in je weldenkende brein,
En ga nou eens echt vechten voor je eigen zijn.
Niet alleen jezelf accepteren, bijdragen aan je mentale gezondheid en aan die van iedereen die je maar bereiken kan.
Maar ook mijn eigen intake verhogen, letterlijk kilo’s aan mijn lichaam plakken, zodat ik een leven krijg, zonder al die anorexiaklachten, zonder constante pijn en ongemak, gewoon een gezond leven en eindelijk een beetje genieten ervan.