09-04-2023
De standaard Nederlandse familieverjaardag,
Ofwel, met zijn alle, elke verjaardag opnieuw in een kring in dezelfde compilatie in een kring dezelfde standaard gesprekken bij dezelfde standaard taart en borrelhapjes gedurende een hele middag.
En werkelijk niemand die er ook maar ene snars aan vindt,
Maar bij elk jarige familielid is het toch je plichtsgevoel dat overwint.
Bij binnenkomst word je overrompeld door een tweede traditie, de drie kussen,
Het liefst lang niet gezien, hoe gaat het nu met jou uitgespuugd ondertussen.
Zonder antwoord te geven op deze sociaal wenselijk maar geenszins geïnteresseerde vraag, val je alweer in de armen van de volgende zoenende tante, oom of iemand waarvan je niet eens weet wie het is.
Tot je na 10 minuten eindelijk de hele groep, of in ieder geval die gene die zich plichtig voelden, hebt gehad, en je eindelijk mag gaan zitten, terwijl je het liefst wil vluchten wegens een door deze hel opgebouwde angststoornis.
Daar zit je dan, in het kringetje, de gastvrouw komt direct naar je toe,
Wat wil je drinken, welke taart wil je hebben, een toefje slagroom toe?
Ondanks de keuze altijd hetzelfde, vraag je toch dapper naar de keuzen,
Nou zegt de gastvrouw als echte Nederlandse grappenmaker, de keuze is Reuzen.
Appeltaart, monhcoutaart of kwarktaart ditmaal,
Goh denk je mij jezelf, origineel als allemaal,
Het enige voordeel is dat je weet dat ze allemaal gemaakt zijn met dezelfde standaard doe-het-zelf pakjes,
De smaak dus vertrouwd, vaak beter dan die ene originele die zelf aan de slag gaat met zakjes en bakjes.
Wat wil je erbij drinken, goh nou wat zal ik een nemen?
Misschien weer eens wat ik de afgelopen 100 keer nam toen ik bij je kwam, letterlijk het enige wat zich hier niet als suiker met prik in een plastic fles laat omschrijven, ik houd niet van extremen.
Doe maar koffie alstublieft, met een puntje appeltaart,
Geen slagroom, daar houd ik niet van en echt een klein puntje taart.
Minutenlang wacht je op je bestelling, en net op het moment dat je denkt dat het niet meer komt,
Is daar jouw koffie, met slagroom tot ruim over de rand, een hele appeltaart op een bordje, ik hoop dat hij niet te groot is, en een toef slagroom waarvan je niet wist dat er zo veel uit een bus komt.
In je hoofd scheld en tier je, maar je gezicht een vriendelijke lach, dank u wel, het is wat groot maar het is lief bedoeld, kwaad bedoeld niet.
Help, Help, Help, WTF, hoe kom ik hier vanaf zonder dat iemand het ziet.
Om je heen overal slingers, de standaard lijntjes met vlaggetjes in alle kleuren,
Precies die die er ook hingen bij de eerste verjaardag van de oma wiens dood wij nu al lang betreuren.
Hier en daar een zielige ballon op de grond,
Ik kan me niet voorstellen dat iemand het zijn feeststemming aanwakkert, maar bij mij is een grafstemming meer gegrond.
Na drie happen dappere taart, weet jij niet meer waar je dat ding moet laten,
En komt de gastvrouw de kamer binnen volledig opgelaten.
Want ja mensen, na 15 minuten taart is het tijd voor de borrelhapjes, af nouja wat wij Nederlanders daarvan hebben gemaakt,
Blokjes kaas, plakjes leverworst, toastjes saladen, Franse kaasjes, stokjes augurk, gevulde eitjes, knakworstjes, en zo is de Nederlandse borrelhap borrelplan in een handomdraai gemaakt.
Als uitgehongerde beesten valt iedereen aan, want stel je voor dat die ene lekkernij er net uit is.
Van beleefd gezelschap veranderd iedereen in een uitgehongerde vis.
Als iedereen dan eindelijk zit met een bordje volgeladen met calorierijke producten waarvan jij niet snapt waar ze het laten gaan,
Dan komen de ongemakkelijke gesprekken eraan.
Goh kind, uhm oom ik ben inmiddels 26 en geen kind meer, hoe gaat het op de middelbare?
Nou oom Piet, school ligt ver achter mij, ik heb mijn diploma al ruim 8 jaar, en een verdere discussie zal ik ons beide besparen.
Maar volgt die oom dan, ben je al begonnen met rijlessen mijn kind,
Dat fucking rijbewijs heb ik ook al 9 jaar, en langzaamaan is de irritatie die van mijn geduld wint.
Het voordeel van de kringetjesverjaardagen is de goeie smoes, ik heb tante Ans zo lang niet gezien, ik ga daar een bij zitten,
Maar bij tante Ans beginnen bij identieke gesprekken, want ook zij komt niet verder dan naar je recente niet zo recente verleden spitten.
Met smart kijk je naar de klok, een uur, dat is toch een acceptabele tijd om weg te gaan,
Maar 2 minuten voor dat uur komt de gastvrouw midden in de woonkamer staan.
Het is snacktijd, pickolinies, bitterballen en bittergarnituur in alle vormen.
Jouw buik zo vol dat er niets meer bij kan, jou hoofd die enkel naar huis wil stormen.
Twee opties die jou nu resten.
Onbeleefd zeggen dat je echt moet gaan met een kutsmoes en kiezen voor jezelf, of je over je eigen gevoel heen zetten en toch nog maar even kletsen.
Welke van de twee je ook doet, je hoort altijd, ga je nu al,
Sorry, ik kon niet langer blijven, dit uurtje kringetje leidt al tot een immens mentaal vergal.
Oh jammer, nou tot volgende week dan meer weer,
Bij de verjaardag van opa en oma van der Veer.