07-02-2023
Een wereld vol van prikkels, een autistisch brein,
Wat een werkelijke kutcombinatie kan dat zijn.
Geluiden, tast en geuren,
Temperatuur, lichaamssignalen en kleuren.
Alle observaties van elke zin,
Beukt zonder pardon je hersenen in.
Je hersenen krijgen de prikkels niet weggefilterd, noch gedempt geraakt.
Alles komt even hard binnen, wat prioriteren bijna onmogelijk maakt.
Maar in een neurotypische wereld verwacht men dat je je op een bepaalde prikkel concentreert.
Niet afgeleid, gewoon focussen, op wat zij als belangrijkste uit alle prikkels hebben geprioriteerd.
Maar hoe kan je nou op een prikkel gefocust zijn,
Als alle andere prikkels maar doordreunen in je brein.
Prikkels komen en komen, hoe hard je ook probeert,
Overvragen je hersenen en dan gaat het weer verkeerd.
Choas, overspoeld, overprikkeld, waardoor de hersenen invalideren.
Het brein kan op geen enkele manier meer functioneren.
Voor prikkels van omgeving nu volledig gevoelloos,
Maar in het hoofd een voortzetten van prikkels omgevingsloos.
Volledig onmogelijk wordt de communicatie met de buitenwereld,
Totdat de hersenen slagen in herordening van de binnenwereld.
Minutenlang volledig in het eigen hoofd,
Daarna urenlang door extreme vermoeidheid verdoofd.
En als je dan weer op het optimale niveau bent,
Dan zijn je hersenen nog steeds niet aan de omgevingsprikkels gewend.
Een terugkerend patroon,
Die je hebt te accepteren als volledig gewoon.