27-02-2023
Binnenin ontstaat een angst die je volledig overspoelt.
Een angst waardoor de hele wereld en iedereen en alles om je heen super onveilig voelt.
Een angst vaak op zeer weinig gegrond,
Maar erdoor weggeslagen raakt onder je de vaste grond.
Een angst zo sterk dat je niet meer kunt functioneren,
En naast de bestaande angst, een extra angst om te dissociëren.
En zo wordt de haast onbestempelde angst een hele echte,
Want je kunt straks zo maar niet meer tegen de dissociatie vechten.
En daar vliegt alle controle in een ruk uit je handen,
En raakt je hoofd verstrikt in onveilige landen.
Terug in de onveilige slaapkamer van je ouderlijk huis,
Geschreeuw en onveiligheid in je hoofd van vroeger thuis.
Weg het besef van jezelf in het hier en nu,
Volledig weg in een wereld zo crue.
Van tijd geen enkel besef,
Een klein kwetsbaar meisje zonder enige lef.
Opnieuw en opnieuw ondergaat het meisje het,
In het lichaam van toen geen enkel verzet.
Maar het lichaam in het nu reageert door een angstreactie en spierspanning.
Na een episode van onbepaalde duur bewust van de spanning.
Een scherpe pijn,
Laat je gedachte hier weer zijn.
Maar de rest van je hoofd staat uit,
Een hoofd die zich via zijn lichaam niet uit.
Star, verkrampt, tot spraak geen vermogen.
Zit je daar pijnlijk met gesloten ogen.
De angst sijpelt door, al weet je dat het niet meer is.
Het lichaam blijft reageren, al heeft je hoofd het mis.
Langzaam zullen lichaamsfuncties een voor een terugkeren,
Maar pijn, vermoeidheid en immense schaamte zullen nog lang resteren.