08-01-2023
Geen eerlijke kans in het leven,
Door mijn jeugd gegeven.
Toch een normale volwassene moeten worden,
Beginnend bij mijn jeugd verwoorden.
In eerste instantie zonder gevoelens toe te laten,
Over wat er allemaal is gebeurd, zonder enige emotie praten.
Als je op dit punt bent gekomen op verwerk,
Dan pas komt het echte werk.
Verwerken van de pijn,
Om gewoon te mogen zijn.
Een plekje in de maatschappij,
Maar waar is dan dat plekje voor mij.
Psychiatrisch patiënt, voor het leven getekend,
Nooit op zo’n lieve man en hond gerekend.
Maar dat is me wel gegeven,
Daarmee mijn kans om toe te treden tot het normale leven.
Maar dusdanig beschadigd zijn mijn vertrouwen en mijn brein,
Waardoor de kans op het echte normale leven zeer klein.
Alle trauma’s achter me laten,
Dat kan slechts in bepaalde maten.
En met de schade die dan overblijft,
De pijn en angst die nog beklijft,
Daar zal ik mee moeten leven
En daarmee is het normale leven niet zomaar gegeven.
Want het beïnvloedt me ieder moment.
Symptomen nemen af, maar aan het blijvende raak je nooit gewend.
Beschadigingen die mij in mijn jeugd zijn gegeven,
Zullen mij blijven beïnvloeden voor de rest van mijn leven.
Dat accepteren, omzetten in woorden op papier,
Door blijven vechten om door te blijven leven, dat is de enige manier.