31-03-2023
Gewoon weer gaan sporten na opname in een eetstoorniskliniek bleek toch minder gewoon dan gedacht.
Want misschien wel wat extra kilo’s maar zeker geen normaal niveau van uithoudingsvermogen en spierkracht.
Teleurstelling in mijn eigen lijf, want na al die investering moet het me toch wel eens iets gaan geven.
Frustratie immens als het voor ik goed en wel begonnen ben zijn grens alweer begint aan te geven.
Boosheid overschaduwt het besef hoe ziek mijn lichaam eigenlijk is.
Dat het alle energie nodig heeft om voort te leven, tegelijk warm te blijven, zijn in mijn hoofd een gemis.
Dat ik moet zorgen voor een lijf dat mij louter ongemakken geeft, voelt als een werkelijke straf.
Dat door de lang tijd echt zorgen voor dit lijf uiteindelijk leidt tot gezondheid, iets wat mijn hoofd al lang niet meer aangaf.
Gevangen in een ziek lijf dat ik zelf ziek maak.
Uit angst dat als ik richting gezond ga ik doorschiet en alle controle kwijtraak.