23-03-2023
Gisteren heb ik de veilige gesloten deuren van de Ursula High Care afdeling verlaten.
Alle zorgen zolang overgenomen, wekenlang, en nu in een keer weer aan mij overgelaten.
Chaos, discussie, een enorme overweldiging in mijn brein.
Voor mijzelf zorgen, niet omdat een ander zegt dat het moet, maar omdat het mijn eigen wens moet zijn.
Zelfzorg omdat je het jezelf gunt.
Omdat ik me realiseer dat mezelf verzorgen de enige manier is zodat je dingen in de wereld kunt.
Een andere kijk op de wereld, een andere kijk op jezelf.
Dingen niet alleen doen voor jezelf maar ook nog uit jezelf.
Weg dwingende ogen, weg regels, weg druk.
Dingen niet meer doen omdat het moet, maar enkel en alleen voor je eigen geluk.
Ondanks het ontbreken van de stok achter de deur, merk ik een enorme toename van motivatie.
Want eten doe je nu niet omdat een therapeut je checkt, maar voor een gezonde relatie.
Met jezelf, je man en de wereld in het algemeen.
Voor mij een veel belangrijker doel dan een kritische therapeut om je heen.
Voelen dat je dit nodig hebt om je staande te houden.
Dat is de motivatie die ik vast wil houden.