20-04-2023
Ik zit er niet lekker bij maar weet zelf niet waarom.
Geen warmte, geen kou, geen pijn waardoor krom.
Wel moe maar niet echt een drukke dag achter de rug,
En ook niet zodanig moe dat ik naar mijn bed wil terug.
Gedachten malen door mijn hoofd,
Eetstoornisgedachten voornamelijk, vragen om een hoofd iets meer verdoofd.
Trek heb ik niet, al heb ik weer veel te weinig binnengekregen.
Want de sondevoeding verdun ik zodanig, dat de calorieën niet voldoen, voor iedereen verzwegen.
Niet dat ik dit geheim bij me wil dragen, maar dit delen kan niet, om twee simpele reden,
Het zou mijn man pijn doen, radeloos maken en bovendien mijn plan vallen in de reden.
Nu lijkt alle voeding te gaan volgens plan,
De sondepomp netjes op de standen en milliliters die staan op het diëtistenplan.
Zo gaat mijn gewicht toch weer gestaag omlaag,
Mijn gemoedstoestand gekalmeerd, mijn fysieke toestand laag.
Dorstig ben ik wel, want drinken durf ik bijna niet.
745 ml (verdunde) sondevoeding, een paar bekers koffie, meer vocht durf ik niet.
Bang voor het effect van het vocht op het getal op de weegschaal,
En man, de mate is enorm dat ik van deze gedachte baal.
Want ik wil niet dat ik mijn eigen lichaam ten gronde richt voor een reden zo stompzinnig als het kunstmatig laaghouden van een getal.
Het enkel verliezen van vocht als reden dat ik afval.
Maar vet is er nauwelijks meer af te vallen, en bovendien ook niet wenselijk op mijn gewicht,
Want ik weeg al zo weinig, dat alles wat ik verder afval hoofdzakelijk spier is, wat op levensverbetering geeft geen zicht.
Conclusie ik blijf mezelf maar naar de kloten helpen, zelfs al wil ik dat totaal niet.
Want ik wil leven, ik wil dingen doen, doen wat ik leuk vind, mij verdiepen, ontwikkelen, en niet mijn leven aan een eetstoornis doen een teniet.
Maar dat stomme getal blijft mijn leven beheersen.
Het allerbelangrijkste in mijn hele leven, controle over dat stomme getalletje op de weegschaal heersen.
Lelijk zijn, ziek zijn, anders zijn, de consequenties neem ik allemaal voor lief,
Als ik maar controle heb over dat getalletje, hetgeen al mijn levensvreugde onthief.
Dit gedicht begon bij waarom ik me oncomfortabel voelde.
Ach misschien is dit niet eens relevant, het kunnen een heleboel dingen zijn die ik nu aanvoelde.
Dingen die deel uitmaken van het leven van iemand met anorexia nervosa.
Lage bloeddruk, lage suiker, uitputting, slechte doorbloeding, afwijking van welke bloedwaarde dan ook, zenuwbeklemming, kou, krijg ik voor alle ongemakken al een diploma.
Ik denk dat ik maar moet accepteren dat ongemak er gewoon bij hoort.
En soms mag dat kloten voelen, soms mag je je ellendig voelen, het niet kunnen plaatsen, de wereld kut vinden, in een stemming zijn dat alles je stoort.