31-03-2023
Een dagje normaal doen gaat gepaard met een vermoeidheid ongekend,
En pijnlijk wordt weer duidelijk je niet tot de normale mensen behoort maar je bent een patiënt.
Een ziek lijf dat op stap gaat alsof het gezond is,
Maar op de wilskracht na blijkt aan echte gezondheid een gemis.
Dat maakt deze dag van relatieve anonimiteit niet minder fijn,
Maar aan het eind van de dag zal ik toch weer realistisch moeten zijn,
Want om fysiek van deze dag te kunnen herstellen,
Zal ik moeten rusten gedurende twee dagen, letterlijk de seconden wegtellen.
Is dat het waard, ja zeker wel,
Maar dit is wel zo’n realisatiemomentje dat een eetstoornis niet enkel veiligheid en voordelen biedt, maar simpelweg een kwel.