Ik krijg van verscheidene personen met anorexia nervosa die overwegen hun leven om te gooien de vraag ‘hoe ga je om met het snel veranderende lichaamsbeeld’, of een vraag die gekapseld dit vraagt ‘snel dik worden’, ‘mezelf dik zien worden’, noem maar op. Ik zit zelf volop in dit proces. In aankomen in gewicht ben ik nu ongeveer op de helft. Mijn lichaam is snel veranderd en zal nog altijd veranderen. Daarom wil ik mijn ervaring en tips over dit onderwerp graag delen.
Dikker worden
Ik snap de angst om dik te worden enorm goed. Het beeld wat je nu ziet is waar je gewend aan bent. Hoewel klinieken vol tegen de term ‘dikker worden’ zijn, ben ik dat minder. Ik kan dit uitleggen met het volgende voorbeeld. Neem een luciferhoutje. Dat is een heel dun stukje hout toch? Neem nu een tandenstoker. Dit is nog een dunner stokje hout. De verhouding is dus: het luciferhoutje is dikker dan de tandenstoker, maar het blijven twee hele dunne stukjes hout, helemaal als je het afzet tegen de gigantische boom waarvan zij hun oorsprong vinden. Dikker worden ben ik het dus in basis niet mee oneens.
dikker worden
Dik worden daar en tegen verzet ik mij wel. Hoewel je bij aankomen van een ongezond laag BMI naar een gezond(er) BMI dikker wordt, word je niet letterlijk dik. Je gaat van tandenstoker naar luciferhoutje maar die boom die zal je nooit worden. Ik heb zelf die angst ook wel eens. Stopt het aankomen wel optijd? Schiet het niet volledig door? Maar als je zo veel kracht hebt om ondergewicht aanhoudend te creëren dan heb je zeker ook de kracht om het niet volledig uit de hand te laten lopen. Dik is in de eetstoornis een gevoel en geen objectieve gedachte. Een angst die hoort bij de stoornis. Ik voel me regelmatig dik. Als ik niet lekker in mijn vel zit, als ik moet eten tegen heug en meug, als ik douche, als ik mezelf zie in een winkelruit, maar ik prent in mijn hoofd dat het de verandering is die ik zie en niet een dik persoon.
tips
Mocht je toch enorm last krijgen van de verandering en belemmert dat je weg naar herstel dan heb ik wel een paar tips:
- Draag geen strakke kleding zodat je niet constant geconfronteerd wordt met je lichaamsbeeld. Ik draag nu altijd broeken in een maatje te groot en oversized truien en daar voel ik me veel minder gezien door.
- Bedenk dat je BMI >25 moet zijn voor licht overgewicht. Zolang je daaronder zit kun je objectief niet dik zijn.
- Bekijk jezelf niet uren lang in de spiegel. Ikzelf heb enkel een spiegel die rijkt van net boven mijn hoofd tot kruin.
- Stop met onbegeleid wegen. Het maakt je enkel van slag om die schommelingen dagelijks te zien.
- Met een hoger BMI zul je minder aangestaard worden op straat, minder rotopmerkingen krijgen (ik spreek uit ervaring).
- Maar de belangrijkste voor mij is: vraag jezelf af, wat is belangrijker, mijn uiterlijk, of een leven van vrijheid, waarin je zelf kunt bepalen wanneer je wat doet. Zonder de beperkingen van een ongezond brein en een ongezond lichaam. Je krijgt er zo veel voor terug. Energie, minder pijn, haren die weer aangroeien, geheugen, concentratie en nog veel meer. En dat is wat jijzelf kan bemerken. Maar in je lijf gebeurt nog veel meer. Alle organen gaan beter functioneren. Je levensverwachting neemt aanzienlijk toe.
- De moeilijkste voor mij: zie een toename in gewicht als beloning van jouw harde werken. Je zet je zo hard in om voldoende te eten om te herstellen. Dan is het toch juist fijn dat je lichaam laat zien daadwerkelijk te helen.
Ja het lichaam bij aankomen verandert heel snel. Een kleine toename is een groot percentage ven het lichaamsgewicht van een laag gewicht en is dus veel zichtbaarder dan hetzelfde gewicht bij iemand me een gezond gewicht of ondergewicht. Dat is lastig voor iedereen. Een snelle verandering van het uiterlijk. Soms herken ik mezelf amper in de spiegel. Maar de voordelen van aankomen zijn zo veel groter dan die van in een laag gewicht blijven. Daar houd ik me aan vast.