31-07-2023
Ik mis ons, zoals we waren, gewoon de ons van toen.
Ik mis ons, zoals we waren, met de strijd nog niet vandoen.
Een vrij stel, vrolijk en zo heerlijk spontaan.
Nog voor we de gekste dingen bedachten, hadden we ze al gedaan.
Maar het meeste mis ik het gevoel dat het goed zat.
Dat onze relatie genoeg liefde bezat.
Dat we elkaar oprecht missen konden,
Het vertrek slecht enkele seconden.
Nog niet de behoefte aan tijd alleen zijn,
Maar met smart wachten op weer samenzijn.
De steun, de troost, samen een,
Niet steeds de ultieme wens, was ik maar alleen.
Het maakt me eenzaam, nog meer dan wanneer echt alleen.
Want nu is er een persoon aanwezig maar steun is er geen.