Mijn kindertijd

Ik ben in 1997 geboren op de neonatologie van het ziekenhuis van Meppel, waar ik langdurig in couveuse heb gelegen. Toen ik met mijn ouders mee naar huis mag, stond deze in Drenthe. Ik heb een 2,5 jaar oudere broer en een 2 jaar jonger broertje. Toen ik bijna 3 was, is ons gezin verhuisd naar Noord-Holland, waar ik tot aanvang van mijn studie heb gewoond. Daar heb ik een derde broertje gekregen, ik was toen 11. Thuis was geen fijne, veilige plek, en meer wil ik er niet over zeggen. Gelukkig ben ik heel close met al mijn broertjes.

Al heel jong wilde ik naar school, om alles te leren. Eenmaal begonnen vond ik het vreselijk. Al die kinderen om je heen die allemaal dingen deden waar ik niets van snapte. In die tijd leerde ik mezelf lezen en al snel kreeg ik uitdagingen van hogere klassen. Een lezer ben ik altijd gebleven, voor het verlies van mijn concentratie las ik bijna iedere dag een heel boek. Mijn basisschool verliep niet vlekkeloos, maar ook niet dramatisch. Ik had wat vriendinnetjes en vermaakte me met mijn eigen plusopdrachten en boeken. Ik was in eigenzinnig kind, pakte alles net even anders aan dan de rest, ging anders om met mijn emoties, had andere interesses, maar ik werd geaccepteerd in de klas.

Na de het basisonderwijs ging ik naar het gymnasium. In deze overgangsperiode (midden in groep acht, begon de ontwikkeling van mijn eetstoornis, dit veelvuldig in andere blogs). De brugklas was in een woord hel. Ik vond geen aansluiting en verdween volledig in mijn eetstoornis. Dit werd zo erg, dat ik van school wisselde en in een VWO klas terecht kwam. Al hoewel ik de exacte vakken heel interessant vond, en leren niet vervelend, was ook het vwo een ramp. Ik was zo anders dan de rest en viel constant buiten de boot. Ik had wel een vriendengroep, maar echt deel daarvan voelde ik me absoluut niet. Wel had ik met een enkeling een beter contact, wat ik ook echt wel vrienden kon noemen. Ik ging steeds minder naar school en steeds meer werken in de supermarkt. Uiteindelijk haalde ik mijn VWO met hele hoge cijfers maar ook heel veel spijbeluren en kon ik door naar mijn droomstudie, geneeskunde aan de VU. Het contact met mijn ‘vrienden’ van de middelbare school verwaterde, en de oh zo hechte groep viel al binnen enkele weken uiteen.