09-02-2023
Handen wassen, 3 pompjes antibacteriële zeep per keer, opnieuw en opnieuw, check.
Bleek en detol om je heen sproeien als een gek.
Opruimen, ordenen, organiseren,
Stoffen, stofzuigen, dweilen, echt alles kan ik je leren.
Ja alles, maar helaas loopt het bij mezelf een beetje uit de hand.
Met als een van de resultaten een letterlijk kapotgewassen hand.
Gelukkig, de uitvinding van de eeuw daartegen gevonden.
Antibacteriële handcrème smeren in mijn handen die ik zelf zal verwonden.
Om vervolgens de crème er weer af te wassen voor het intrekken kan
Want dat gevoel van die vette crème, geeft associatie met vieze handen, dus wassen zo gauw het kan.
Stofzuigen en dweilen hoort meerdere keren per dag,
Wanneer het vies was, wanneer het tijd was (ja, stofzuigtijd bestaat in mijn wereld), of omdat er een enkele zandkorrel lag.
Niet uit angst voor de gevolgen van viezigheid,
Maar niet kunnen verdragen van de gedachte van de aanwezigheid,
Van viezigheid, chaos, afwijkend gevoel tot een onrealistische gedachte die op je drukt,
Maakt elke vorm van normaal denkvermogen tijdelijk onderdrukt.
Alles om als een mallen te zorgen dat alles weer klopt, of ik nu opruim, stofzuig, handen schrob of sop.
Want nee ik zal niet ziek worden van viezigheid, de wereld vergaat niet van gebrek aan orde, nee alles komt vanuit de ziekelijke drang naar kloppen in mijn kop.
En kloppen betekent opgeruimd, recht, geordend, smetloos.
Al maakt al dit handelen hiernaar me nog zo broos.
Energie slurpend, kapotte huid, het maakt allemaal niet uit.
Als ik mijn dwang maar ergens in uit.