27-02-2023
De uren tikken weg, en zo de minuten en de seconden.
En geen moment heb je je rust gevonden.
Altijd druk, actief en nuttig moeten zijn,
Een overvolle to-do-list, ondanks het therapierooster zo klein.
Tekenopdrachten aangenomen voor de lol,
Maar de aanvragenbox binnen no time overvol.
De kliniekkamer aanpassen, alles krijgt een nieuwe plek.
Dat dit tegen je eigen gezondheid is, is voor jou een blinde vlek.
Buiten rondes lopen, hoeveel je mag en een beetje meer,
Op de kamer verder lopen, zinloos op en neer.
’s Nachts slapen, daar doe je nauwelijks meer aan,
Want ochtend, middag, avond of nacht, je staat zo goed als altijd aan.
Chaos in het hoofd, chaos in je handelen,
Nooit zittend op je reet, want nooit stop je met wandelen.
Hoe meer je opruimt, hoe groter de troep,
Een overprikkelende ruimte doet op je hoofd een steeds groter beroep.
Overzien van de chaos doe je al lang niet meer,
Daardoor een toename van taken al te meer.
Rust nemen raakt steeds verder weg,
Dus troost je je met de trieste gedachten, vervelen zal je je in ieder geval niet onderweg.