27-03-2023
Wanneer je op de bank zit tijdens een immense klotennacht,
Omdat je verjaardag steeds dichterbij komt, en zo ook het eetstoornisjubileum wat de datum niet bepaald verzacht.
26 jaren oud, 15 jaren anorexia nervosa, jaren die ik nooit had willen bereiken,
Maar die toch echt een feit zijn geworden, enkel door het jaren verstrijken.
Zo veel gebeurt maar toch zo weinig bereikt,
Heel veel geprobeerd, maar nooit echt iets succesvol afgerond, ondanks alle helpende handen aangereikt.
Studies gevolgd, geneeskunde, verpleegkunde, goede cijfers maar slagen deed ik nooit.
Behandelingen voor alle ziekten, maar nooit een behandeling voltooid.
Een sombere terugblik op de afgelopen jaren.
Waarin ik naast positieve herinneringen vooral heel veel negatieve gebeurtenissen en herinneringen heb mogen sparen.
Een kindertijd van geweld leidend tot trauma en pijn.
Een jongvolwassenheid met psychisch leed, waarin alles daar is, maar toch allesbehalve fijn.
Het leven lijkt me toe te lachen, alle elementen zijn daar.
Een man, een hond, een huis, een inkomen, de enige die geluk in de weg zit ben ik zelf, en dat besef is zwaar.
Want ondanks dat ik me dat dondersgoed besef, krijg ik het niet veranderd,
Maar het leven is geen leven als dit blijft onveranderd.
En de enige die dit kan veranderen dat ben ikzelf.
Mijn eigen mindset veranderen naar het leven is lijden naar het leven is oké, gewoon voor mezelf.
Deze switch maakt mijn leven van lijden naar leiden.
Waardoor het leven me tot even voortkabbelen kan verleiden.