31-03-2021
Een dag die gewoon eens volgens planning loopt,
Uitgeput door mentale prikkels in plaats van een dag lang door je eetstoornis gesloopt.
Een dag lang meegedraaid in het normale leven,
Ook al is het met een dagplanning die de normale mens ontspanning zou moeten geven.
Voor mij nu het maximaal haalbare en eigenlijk net daar overheen,
Maar dat vormt even voor mij een bezwaar geen.
Want ondanks alle aanpassingen die ik moet doen voor een ‘gewone’ dag stad,
Alle eten en drinken afgepast mee, plannen, pauzes, koptelefoon, belmomenten, dit dichtboek, voel ik me even minder patiënt en dan accepteer ik dat.
Want het is zo lang geleden dat ik voor mijn gevoel anoniem door het leven ging,
Dat ik nauwelijks nog wist hoe het voelde toen ik dat gevoel nog ontving.
Dit schrijvende in het café van de Hema als doodnormale klant met een kop thee,
Kan ik je wel tevreden, dit gevoel stelt me wel tevree.