08-04-2023
De loodzware keuze waar ik nu voor sta,
De vervolgbehandeling waar ik nu voor ga.
Een heropname, ambulante begeleiding of in mijn uppie de wereld aanvechten,
Alle opties lijken niet te komen tot hun volle rechten.
Want elke optie heeft vele voordelen maar ook zo veel redenen om er heel hard tegenin te gaan,
En al die tegens maken dat ik in een positie kom dat ik eigenlijk gewoon helemaal nergens meer voor de volle honderd procent durf te gaan.
Welke keuze ik ook maak, volledig goed voelen, zal hij zeker nooit doen,
Maar dat neemt niet weg dat een keuze gemaakt moet worden, en dat voor het ZAG van aankomende donderdag, voor het goede fatsoen.
Die druk is enorm, een mega keuze met zo’n enorme impact, zo’n enorme consequenties, levensveranderingen, voor mij, voor de mensen om me heen.
Effecten op de kansen van herstel, leven wel of geen.
In opname wil ik zeker niet, weer die kutkliniek in, weer al die regels, weg alle autonomie, terug alle stomme regels, terug het kind van drie wat geen enkele eigen zeggenschap heeft,
Ambulante zorg, vaag, hoe ziet dat eruit, hoe zou ik dat moeten redden, hoe zou dat genoeg moeten zijn, wat maakt dat de kans groter dat je dit overleeft.
En dan zelf aankloten, de meest makkelijke keuze, maar ook de gevaarlijkste, de meest impactrijke op de omgeving,
Want waarschijnlijk betekent dit achteruitgang, tot er wordt ingegrepen of ik de strijd verlies en eindig als herdenking.
Een optie die overigens de uitkomst kan zijn van alle keuzes, don’t get me wrong,
Alleen bij de ene keuze wat sneller bij de ander, maar dan wel wat vriendelijker rustiger dan bij de rest van de driesprong.
Conclusie, welke ik ook kies, het risico op falen is groot bij allen,
En hoe kleiner het risico op falen, hoe ingrijpender de behandeling, hoe groter de impact op mij leven, hoe harder ik nog zal moeten knallen.
In motivatievolle momenten ben ik er voor mezelf helemaal uit en pleit ik vol voor de heropname, ga ik er dit keer er echt tegenaan,
In momenten dat ik alles zat ben is het voor mij helder dat ik in relaxstand ga, lekker afwachten tot het misschien ooit magisch beter gaat, en anders gaat het lichtje vanzelf uit na toch een goeie 26 jaar aan.