Deze moest ik wel een beetje om gniffelen. Een gemiddelde dag heb ik namelijk absoluut, verre van zelfs. Ik heb dagen waarop ik heel veel doe en kan, en dagen waarom ik mijn bed niet uit kan komen en alles ertussenin. Ik heb dagen van therapie en dagen niet. Ik heb dagen dagbesteding en dagen niet. Conclusie: er is geen standaard.
Sowieso is er een groot verschil tussen de dagen waarop mijn man werkt en mijn thuis is (weekend/vakantie). Het hangt er ook een beetje vanaf hoe lang hij vrij is. Bij 2 dagen, gaan we 1 dag er op uit (meestal een museum of een stad) en 1 dag de natuur in, als het meerdere dagen zijn, laten we het vaak meer op zijn beloop. Als we samen zijn motiveren we elkaar veel meer tot het doen van het huishouden, waardoor de huishoudelijke taken anders dan enkel de standaard taken ook veel meer aan bod komen. Ook ligt de focus veel meer op Spike.
Maar het gros van de dagen ben ik van ontwaken tot een uur of 17 a 18 alleen. Dan hangt het enorm van mijn energiepijl af hoe mijn dag eruitziet. Ik heb standaard afspraken die ik praktisch nooit afzeg (badminton, dagbesteding, vrijwilligerswerk, fact, traumatherapie, zingeving, oma, huisarts, palestra). En voor de rest heb ik dagen dat ik blij ben de standaarddingen te voltooien en lig ik voor de rest op mijn bed/bankbed en dagen dat ik van alles onderneem. Van dingen in huis (normale huishouddingen, maar ook volledige herinrichtingen, zelf eropuit naar mensen of steden/musea bezoeken, boodschappen doen, koken voor Steven).
Wat ik wil zeggen, er is echt geen standaard dag, alleen een paar standaard momenten. Zo kijk ik altijd het ontbijtnieuws en die van 19.30 (die ik meestal op pauze zet omdat ik het niet red met douchen), neem ik altijd 20.00 mijn slaapmedicatie, sta ik altijd op <6.00 en zet ik direct mijn koffie, hang ik mijn sonde aan <9.00 en zorg dat hij voor 19.00 is ingelopen, douche ik nadat Steven heeft gegeten maar <20.00. Maar geen standaard dag. Omdat ik nu zo van mijn energie afhankelijk ben. Mijn energielevel wint momenteel van mijn behoefte aan structuur vanuit mijn autisme. Dat vond ik heel lastig, maar na al die tijd is dat ook een soort structuur geworden.